Leczenie otyłości

W naszym ośrodku leczenie otyłości jest dostosowane do wieku i płci  pacjenta oraz uwzględnia towarzyszące choroby m.in. cukrzycę i insulinooporność, zaburzenia gospodarki tłuszczowej itp. Prawidłowo prowadzone leczenie zazwyczaj prowadzi do redukcji 5-15% masy ciała w okresie  ok. 3-6 miesięcy. Umiejętność doboru odpowiednich składników pokarmowych i modyfikacja dotychczasowej diety wymaga odpowiedniego szkolenia pacjentów, które odbywa się w trakcie każdej z wizyt. Aktualnie, oprócz leczenia dietetycznego istnieje możliwość farmakologicznego leczenia otyłości i często towarzyszącej jej insulinoporności, co w dużym stopniu poprawia tempo chudnięcia. W leczeniu w uzasadnionych przypadkach istnieje możliwość psychoterapii, która odgrywa ogromną rolę w leczeniu otyłości i zaburzeń emocjonalnych z nią związanych

Leczenie cukrzycy

W Medform specjalizujemy się w doborze odpowiedniego leczenia farmakologicznego oraz diety u chorych na cukrzycę zarówno z prawidłową masa ciała jak i z nadwagą czy otyłością. Skupiamy się na bezpiecznym odchudzaniu oraz szkoleniu pacjentów. Staramy się redukować do minimum ryzyko hipoglikemii, jesteśmy w stałym kontakcie telefonicznym i mailowym z pacjentami. Przywrócenie prawidłowej masy ciała zmniejsza insulinooporność, zapotrzebowanie na insulinę i bardzo często umożliwia zredukowanie dawek insuliny lub wręcz wycofanie się insulinoterapii oraz zmniejszenie liczby zażywanych leków. Po uzyskaniu redukcji masy ciała pomagamy również w stałym utrzymaniu osiągniętej prawidłowej wagi.

Leczenie chorób metabolicznych

Naszą misją jest leczenie chorób takich jak: cukrzyca, otyłość, insulinooporność, stłuszczenie wątroby i innych. W terapii stosujemy nowoczesne leki zarejestrowane do leczenia tych chorób oraz dietę. Dodatkowo wdrażamy prawidłowe nawyki żywieniowych u dorosłych i dzieci. Staramy się, aby układane przez nas jadłospisy były szybkie i proste i nie wymagały podporządkowywania całego życia diecie.

Leczenie insulinooporności

Insulinoopornością określa się zaburzenie, polegające na zmniejszeniu wrażliwości tkanek docelowych na insulinę, pomimo jej prawidłowego lub podwyższonego stężenia w surowicy krwi. Powstaniu tego zaburzenia sprzyjają zarówno predyspozycje genetyczne jak i działanie czynników środowiskowych. Nabyta insulinooporność nie jest jeszcze chorobą, ale może prowadzić do wielu powikłań. Podstawą leczenia jest leczenie farmakologiczne, jednak zazwyczaj nie jest ono wystarczające. O ile nie mamy wielkiego wpływu na genetykę, to jednak znacznie możemy modyfikować czynniki środowiskowe zwiększające ryzyko wystąpienia insulinooporności takie jak nieprawidłowa dieta, nieregularność posiłków, brak aktywności fizycznej, palenie tytoniu, czy picie alkoholu. Ponieważ nadmiar tkanki tłuszczowej oraz nieprawidłowe żywienie bezpośrednio i pośrednio wywołuje insulinooporność, dlatego konieczna jest znaczna redukcja wagi. Leczenie wymaga dużo wysiłku, wiedzy i zaangażowania ze strony lekarza diabetologa, prawidłowego żywienia dobranego przez dietetyka a przede wszystkim determinacji ze strony pacjenta. Dopiero wtedy można spodziewać się satysfakcjonujących efektów leczenia oraz  znacznej poprawy stanu zdrowia oraz redukcji wydzielania insuliny i lepszej odpowiedzi komórek na jej działanie.

Leczenie cukrzycy ciążowej

Kobieta w ciąży chorująca na cukrzycę powinna spożywać posiłki częściej, ale powinny one być  mniejsze objętościowo. Zazwyczaj jest to 5 podstawowych posiłków dziennie i  do tego lekkie przekąski. Należy przestrzegać odpowiednio pór posiłków, dbając o to, by odstępy między nimi wynosiły od 3 do 4 godzin. Pierwsze śniadanie powinno być zjadane w ciągu 1 godziny od obudzenia się,  natomiast kolacja nie wcześniej niż 2-3 godziny przed pójściem spać. Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego dieta kobiety ciężarnej zmagającej się z cukrzycą powinna dostarczać odpowiednich składników. 40-50%  energii w diecie kobiety ciężarnej powinno pochodzić z węglowodanów złożonych,  przede wszystkim o niskim indeksie glikemicznym, 30%  energii powinno pochodzić z białka (1,3g/kg m.c) a 20-30% energii z tłuszczów. Średnie dobowe zapotrzebowanie energetyczne dla kobiety z prawidłową masą ciała wynosi około 30 kcal/kg należnej masy ciała, czyli około 1500-2400 kcal, a u kobiet z nadmierną masą ciała 25-30 kcal/kg masy ciała. Zbyt duży przyrost masy ciała związany jest z nadmiernym wzrastaniem płodu! Zalecany przyrost masy ciała to średnio 8-12 kg, w zależności od wyjściowego BMI (od ok. 7 kg dla BMI > 29,0 kg/m2 do 18 kg dla BMI < 19,8 kg/m2).

Zaburzenia gospodarki lipidowej (hipercholesterolemia, hipertriglicerydemia).

Prawidłowe leczenie zaburzeń gospodarki lipidowej wymaga współpracy pomiędzy pacjentem, lekarzem i dietetykiem. Jest to w większości przypadków leczenie długoterminowe, ponieważ zarówno modyfikacja stylu życia, jak i leki normalizują poziom substancji tłuszczowych, ale nie usuwają trwale skłonności do ich nadmiernej produkcji w organizmie. Skuteczne leczenie dyslipidemii pozwala znacząco obniżyć ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia takich, jak choroba wieńcowa, zawał serca czy udar mózgu a zatem przyczynia się do wydłużenia naszego życia i podniesienia jego komfortu.

Leczenie stłuszczenia wątroby

Stłuszczenie wątroby jest chorobą będącą wynikiem zaburzenia równowagi między syntezą kwasów tłuszczowych a ich degradacją w wątrobie. Najczęstsze przyczyny stłuszczenia to: nadużywanie alkoholu, otyłość, hipertriglicerydemia, insulinooporność, cukrzyca t. 2 i zakażenia niektórymi wirusami hepatotropowymi np. wirusem zapaleniem wątroby typu C. Następstwem stłuszczeniowego zapalenia wątroby może być włóknienie lub marskość wątroby, oraz rak wątrobowo-komórkowy. U chorych z innymi współistniejącymi chorobami wątroby, jak np. HCV występowanie stłuszczenia wątroby, może przyczynić się do szybkiego rozwoju włóknienia, co może zmniejszać odpowiedź na leczenie. Najbardziej skuteczną metodą leczenia jest odpowiednia dieta i redukcja masy ciała. Oprócz zwalczania otyłości i insulinooporności, zmiany trybu życia, zwiększenia aktywności fizycznej i eliminacji spożycia alkoholu stosuje się wspomagająco leczenie farmakologiczne: m.in. metforminę, statyny, fosfolipidy i witaminę E.

Leczenie dny moczanowej

W leczeniu ostrego napadu dny stosuje się leki: niesteroidowe leki przeciwzapalne, kolchicynę,  niekiedy glikokortykosteroidy oraz odpowiednie nawadnianie pacjenta. W leczeniu  przewlekłym stosuje się również leki hamujące wytwarzanie w organizmie kwasu moczowego  z puryn (allopurinol) i zmniejszające jego resorbcję zwrotną w nerkach (probenecyd i  benzobromaron) oraz leki moczopędne.  Niezbędnym sposobem leczenia dny moczanowej jest leczenie dietetyczne. W naszym ośrodku  pacjenci mogą otrzymać zalecenia dotyczące produktów i gotowe przepisy dotyczące żywienia  w dnie moczanowej. Ponieważ niezwykle istotne w jej leczeniu jest również zwalczanie  otyłości, uwzględniamy obecność dny moczanowej w zaleceniach diet redukcyjnych.

Psychoterapia w otyłości

Najczęstsze problemy psychologiczne związane z otyłością to: zespół kompulsywnego jedzenia (BED), bulimia psychiczna (BN), syndrom jedzenia nocnego (NES), zaburzenia lękowe (szczególnie w postaci obsesji i kompulsji związanych z jedzeniem), zaburzenia depresyjne; charakteryzujące się zaniżoną samooceną i negatywnym obrazem „ja” , nieprawidłowe zachowania żywieniowe: zaburzenia jedzenia związane ze snem, jedzenie pod wpływem stresu, ortoreksja, bigoreksja, wilczy apetyt na słodycze, anarchia jedzeniowa. Psychoterapia w leczeniu otyłości jest najczęściej oparta na założeniach podejścia poznawczo-behawioralnego, psychodynamicznego bądź systemowego (gdy problem żywieniowy okazuje się znaczący dla całego systemu rodzinnego). Psychoterapia może być prowadzona w formie indywidualnej lub grupowej. Grupa terapeutyczna składa się zazwyczaj z osób doświadczających podobnych problemów, co stanowi istotny czynnik stymulujący leczenie (zmianę).

Leczenie chorób nerek

W niewydolności nerek sposób żywienia przekłada się na stan zdrowia i wyniki badań pacjentów oraz na częstość powikłań. U chorych z przewlekłą niewydolnością nerek leczenie żywieniowe ma na celu zniesienie niedożywienia wtórnego do niewydolności nerek i przeciwdziałanie skutkom przewlekłego stanu katabolicznego. Nie stosowanie przez pacjenta wskazań i ograniczeń w kwestii doboru produktów zawierających potas, fosfor, sód lub picie zbyt dużych ilości płynów może być związane z bardzo dużym zagrożeniem.