BMI – Wskaźnik masy ciała

Podstawowym sposobem oceny stanu odżywienia jest oznaczenie stosunku masy ciała do  wzrostu. Jest to tzw. wyznaczenie wskaźnika masy ciała zwanego także wskaźnikiem  Queteleta, lub BMI (ang. body mass index). Oblicza się go jako iloraz masy ciała (w  kilogramach) przez wzrost (w metrach) podniesiony do kwadratu

BMI = masa ciała [kg]/wzrost2 [m2]

BMI

Oznaczanie BMI jest nieinwazyjne i łatwe, dlatego jest powszechnie używane w praktyce  klinicznej. Przedziały BMI definiujące stan odżywienia nie są uzależnione od wieku. Na  podstawie danych antropometrycznych i statystycznych określono idealne wartości BMI,  które oscyluje około 21,0 kg/m 2 . Wartość BMI ≥ 30 została zdefiniowana jako otyłość. BMI  niestety nie określa ilości tłuszczu w organizmie i jego dystrybucji oraz nie różnicuje masy  tłuszczu i masy mięśni. Dlatego też osoby bardzo umięśnione (np. kulturyści) mają takie samo  BMI jak osoby z dużą ilością tłuszczu w ciele.

Klasyfikacja stanu odżywienia Światowej Organizacji Zdrowia u dorosłych w zależności od zakresów BMI (WHO, 2000)

Kategoria BMI (kg/m2) Ryzyko chorób związanych z nadmierną masą ciała
Niedowaga ≤18,5 niskie
Norma 18,5-24,9 średnie
Nadwaga 25,0-29,9 nieznacznie zwiększona (nadwaga)
Otyłość ≥30 zwiększone
I stopień otyłości 30,0-34,9 umiarkowane
II stopień otyłości 35,0-39,9 poważne
III stopień otyłości >40 bardzo poważne (otyłość olbrzymia)